ఒక చీకటి రాత్రిలో నిద్ర నాతో అన్నది
నువ్వెప్పుడు ఏదో ఆలోచిస్తూనే ఉంటావు
సమాజాన్ని చైతన్యపరిచే కవి వా ...కాదే ..
లోకాన్ని ఉద్ధరించే శాస్త్రవేత్తవా ...కాదే
జనాల మానసిక రుగ్మతలను కోసం
తపస్సు చేసే పుణ్యపురుషుడివా ..కాదే
మరెందుకు ఎప్పుడు ఆలోచనల్లోనే ఉంటావు ?
నీ పరిసరాల్లో ఎంతసేపటి నుండి తారట్లాడుతున్నాను
ఆవలింతల సందేశాన్ని పంపించాను
నీ కనురెప్పలపై ఆసనం వేసాను ...
ఎంతకు చలించవేం ?
అభ్యర్తిస్తున్నావో , అదరగొడుతున్నావో తెలియదుగాని
శుష్కంగా నవ్వి భృకుటి ముడివేస్తావు
నీకు తెలియనిదని కాదు నావిలువ ...
ఎదోలోకంలో ఉంటున్నావు కదా . అందుకే మరోసారి చెబుతాను
నాకోసం ఎంతమంది తపిస్తారు ..
నాకోసం ఎన్నెన్ని ప్రయాసలు పడ్తారు ?
నేను వాళ్ళను వరించాలని శయనానికి ,
శరీరానికి ఎన్నెన్ని అలంకరణలు చేస్తారు ?
నేనప్పుడు స్వయంవరం ప్రకటించకుంటే
మందుకో , మాత్రకో నన్ను లొంగదీసుకుంటారు
అయిన వాళ్ళకు నా పరిపూర్ణ సౌఖ్యాన్ని ఇవ్వను
నీకు తెలియదేమో నేను మనస్ఫూర్తిగా వరిస్తే
ఎన్ని రూపాల్లో సౌఖ్యాన్ని ఇస్తానో
తల్లిలా లాలిస్తాను
భార్యలా మురిపాలిస్తాను
ప్రేయసిలా అనురాగాలిస్తాను
నిస్వార్థంగా అన్నీ ఇచ్చే నన్ను చూడగానే
ప్రియురాలిని స్వయంగా మరొకరి
శోభనం గదిలో పంపిస్తున్నట్టు మొఖం పెడ్తావు
నా విలువ తెలిసి కూడ అలా చేస్తావు ..
నువ్వు భగ్నప్రేమికుడివని చాలా అవకాశాలు ఇస్తాను
కానీ విసిగిపోయానా నిన్ను వరించకుండా ఆపడం నీ తరం కాదు
నన్నాపే ప్రయత్నం చేస్తే ఆ కసిలో నిన్నింతగా హత్తుకుపోతానో
నా నుండి నిన్ను విడదీయడం ఇక ఎవరి తరం కాబోదు ...
